Zašto Kinezi ne igraju fudbal?

Reprezentaciju “zmajeva” preuzeo je srpski stručnjak Aleksandar Janković koji će pokušati da odvede ekipu na Svetsko prvenstvo.

Kina kao (još uvek) najmnogoljudnija zemlja na svetu nikako da ostvari velike uspehe u najpopularnijim timskim sportovima poput fudbala, košarke, odbojke, rukometa… Kineska kultura je specifična i bazira se na individualnosti, stoga i ne čudi što su najpopularniji sportovi upravo oni individualni poput stonog tenisa, gimnastike i atletike. Košarka je tu izuzetak, ali isključivo zbog Jao Minga koji je na neki način bio “državni projekat” Narodne Republike Kine.

Sada se može reći da je to fudbal.

Kina je na 18. kongresu Komunističke partije 2012. godine odabrala Si Đinpinga za naslednika predsednika Narodne Republike Hu Đintaoa. Usled brojnih reformi i težnji da se ostvari takozvani Kineski san - preuzeti ulogu svetskog lidera od SAD u gotovo svakoj oblasti života - Đinping nije gubio vreme, te je kao veliki ljubitelj fudbala izdao program sa 50 tačaka o razvoju kineskog fudbala. Najbitnije su tri: podići najveću sportsku industriju na svetu koja bi trebalo da vredi više od 600 milijardi funti i tu fudbal igra ključnu ulogu, organizovati Svetsko prvenstvo u fudbalu i podići Zlatnu Boginju.

I pored 1.400.000.000 stanovnika, Kinezi ne mogu da naprave respektabilan tim koji bi bio u ravni sa svojim najvećim rivalima u Aziji. Najveći problem je nedostatak baze igrača jer je svega 10 hiljada dece ispod 12 godina registrovano u klubovima, dok Japan sa deset puta manje stanovnika ima 300 hiljada registrovane dece. U novembru 2014. godine ministar obrazovanja naložio je da će fudbal biti obavezan predmet u kineskim školama, a država će napraviti 20 hiljada škola fudbala i čak 70 hiljada terena širom zemlje kako bi bazu proširili na 100 hiljada dece. Jedan od problema sa kojim se Kinezi suočavaju jeste i gojaznost dece i mladih, pa računaju da će ovako ambicioznim projektom rešiti dva problema istovremeno.

To za sada nije dalo mnogo uspeha u seniorskom reprezentativnom fudbalu. “Zmajeve” je predvodio Marčelo Lipi koji je za tri godine uspeo da stigne tek do četvrtfinala Kupa Azije, dok nije uspeo da se kvalifikuje za Mundijal u Rusiji 2018. godine. Ekipu je nakon njega preuzeo legendarni fudbaler Li Ti, zatim i Li Šaopeng, da bi prošle godine kao privremeno rešenje postao srpski stručnjak Aleksandar Janković.

Nekadašnji trener Crvene zvezde dobio je poverenje tamošnjeg fudbalskog saveza posle četiri godina učešća u sistemu saveza gde je obavljao selektorske uloge u mlađim reprezentativnim kategorijama Kine. Janković je zauzeo treću poziciju na Istočno-azijskom kupu u konkurenciji Japana, Južne Koreje i Hong Konga. To je bilo dovoljno da ga Kinezi 1. marta ove godine postave za selektora svoje zemlje, pa je tako Srbin nakon košarkaškog tima (Aleksandar Đorđević), preuzeo kormilo i fudbalskog.

Sa veoma skromnim timom sačinjenim od gotovo svih igrača iz domaćeg šampionata, Janković ima solidan učinak od po tri pobede i poraza uz dva remija, ali ono što je najvažnije jeste pobeda na Tajlandu na početku kvalifikacija za Svetsko prvenstvo 2026. godine na koje direktno ide osam timova iz Azije, dok jedan igra baraž. U utorak od 13 časova, “zmajevi” će ugostiti Južnu Koreju koja predstavlja pravu kontinentalnu velesilu koja je poslednji put poražena od Kineza 2017. godine u prijateljskoj utakmici. Kinezi se nalaze u grupi C zajedno sa Korejom, Tajlandom i Singapurom, a prve dve ekipe ulaze u treću rundu kvalifikacija.

Ukoliko Jankovićev tim ne izgubi od Koreje, šanse za istorijski plasman na SP rastu, prvi put nakon što je još jedan Srbin Bora Milutinović vodio ovu selekciju kao domaćin Mundijala 2002. godine.