Holandija na Mundijalima - Totalni fudbal i najveći gubitnici svih vremena

Istorija holandske reprezentacije na Mundijalima može da se istakne kao najtužnija priča ikad, jer su čak tri puta igrali finale i nikad nisu osvojili svet, a i te kako su imali kvalitet. 

Ipak, nikako ne možemo reći da su bili fudbalska sila do sedamdesetih godina prošlog veka. Na prvom Mundijalu nisu učestvovali, na drugom i trećem jesu, ali su ispali odmah (kao što znate, Mundijali u Italiji i Francuskoj su igrani po nokaut sistemu od starta), a na Mundijalima u Brazilu i Švajcarskoj takođe nisu bili. Nisu se kvalifikovali ni u Švedsku, Čile, Englesku i Meksiko, da bi nekako uspeli da se kvalifikuju 1974. godine na Mundijal. 

To leto lepote fudbala od strane Holanđana se umalo nije ni desilo, čega se retko ko seća. Da Belgijancima nije poništen čist gol u 89. minutu u sred Amsterdama, ko zna da li bismo ikada gledali "totalni fudbal", možda i fudbal koji danas poznajemo.

Upravo od tada je krenula neka nova era holandskog fudbala, novajlije u svetu najkvalitetnijih reprezentacija, koja traje i dan danas. Holandija je od 1974. uvek u samom vrhu svetskog fudbala, bez obzira što nisu igrali u Japanu i Koreji 2002. godine i u Rusiji, definitivno su imali kvalitet za makar 16 najboljih. 

Da se vratimo na 1974. godinu i totalni fudbal, Brazilci su do tada bili omiljeni za gledanje navijača, ljubimci onih neutralnih, ali su Krojf i drugovi zamenili "Karioke". 

Taj Mundijal u Zapadnoj Nemačkoj će pamtiti svaki Holanđanin, izabranici Rinusa Mihelsa su igrali kao gladne hijene u odbrani, jurili su kao manijaci po celom terenu i to im se isplatilo sve do finala. 

Nakon što su osvojili preliminarnu grupu, savladali su sjajnu Argentinu, potom branioca trofeja Brazil, da bi stigli do velikog finala koje su igrali protiv Zapadne Nemačke, domaćina turnira. Tamo su poveli, već u prvom minutu penal koji je skrivljen nakon faula nad Krojfom, Neskens je pogodio, ali su Nemci preokrenuli rezultat i slavili veliki trofej, pogodili su Brajtner i Miler. 

Samo četiri godine kasnije, Holanđani su došli u ponovo u situaciju da se bore za trofej, ovoga puta dosta cenjeniji nego četiri godine ranije, ali i nakon debakla na Evropskom prvenstvu 1976. godine u Jugoslaviji. 

Imali su sreće i u žrebu, pa su uprkos porazu od Škotske nekako stigli do druge faze (u grupi bili još Peru koji je završio kao prvi, kao i Iran), da bi u drugoj grupi, odnosno narednoj fazi, upalili sve motore. 

Protiv Austrije su dokazali klasu (5:1), sa Nemcima igrali 2:2, a protiv Italije im je bio dovoljan i bod za finale. Pobedili su utakmicu, a u finalu ih je čakala Argentina sa Kempesom. Upravo je Kempes doveo domaće u prednost, da bi rezervista Naninga izjednačio rezultat u finišu meča, pa smo gledali produžetke. Tamo, Kempes i Bertoni donose "Boginju" domaćinu, ponovo...

Usledile su tužnije godine, osamdesete, kada Holanđani nisu imali kvalitetnu reprezentaciju, ali su se vratili devedesetih i bili su strah i trepet svima. Nakon druge runde u Italiji (sa Rajkardom, Kumanom, Gulitom), četiri godine kasnije u SAD-u je nastala neka nova generacija koja će u Francuskoj dostići zenit, sa Frankom i Ronaldom de Burom, Edvinom van der Sarom i Markom Overmarsom, da bi im se u Francuskoj pridružili igrači koji su takođe bili okosnica tima, Denis Bergkamp, Klarens Sedorf, Edgar Davids i Jap Stam koji su harali evropskim terenima za svoje klubove. 

Bili su strah i trepet svim reprezentacijama 1998. godine, razbili su Koreju, odigrali remi sa Belgijom i Meksikom, dovoljno za prvo mesto u grupi i legendarni susret sa Jugoslavijom u osmini finala... Ono što se dešavalo u toj utakmici znate, ali mlađi verovatno ne znaju da su Holanđani, ruku na srce, bili agresivniji i bolji rival, pa su zasluženo stigli do četvrtfinala i meča sa Argentincima koje su izbacili, a sebi obezbedili duel sa Brazilom u polufinalu. Brazilci su bili bolji posle penala, Ronaldo i Rivaldo su prošli u finale sa Francuskom, a Holanđani nisu uspeli da osvoje ni treće mesto jer su poraženi od Hrvata.

Najveće iznenađenje kvalifikacija za Japan i Koreju je bilo to što nije bilo Holanđana, a u Nemačkoj su igrali protiv Srbije i Crne Gore, sećate se Robena koji je bio brži od Gavrančića za pobedu Holandije koja je kasnije ispala u osmini finala. 

Ipak, Robenovo vreme je došlo četiri godine kasnije, u Južnoj Koreji. Sve tri pobede u grupi (Japan, Danska i Kamerun), pa su redom padali u osmini finala Slovačka, u četvrtfinalu Brazilci, u polufinalu Urugvajci sa Suarezom... I onda finale sa nenadmašnom Španijom tih godina. Bez golova do produžetaka, a onda se pojavio majstor Iniesta za titulu prvaka sveta. 

Bila je to generacija pomenutog Robena, Van Persija i Snajdera koji su bili nosioci na terenu, bilo je tu izuzetno zahvalnih igrača poput Dirka Kajta, Van Bomela, De Jonga i Bronhorsta.

Ta ista generacija se u Brazilu takođe proslavila, ponovo su prošli grupu sa 9 bodova (setite se onog leta Van Persija protiv Španije), a onda su pali Meksiko i Kostarika do polufinala. Tamo su pali, opet posle penala, Argentina je ovoga puta bila bolja.

Čekamo ih ove godine, a o njihovim realnim dometima možete uskoro čitati na našem sajtu.